بررسی و تحلیل سبک شناختی آثار داستانی صمد بهرنگی

مفهوم سبک در ادبیات، شیوه ی خاصی است که هر شاعر یا نویسنده ای برای بیان مفاهیم و افکار خود بر می گزیند. سبک شناسی نیز علم بررسی شیوه های بیان هنری و ادبی به کار گرفته شده توسط ادباست. بررسی سبک از راه های مختلفی انجام می پذیرد که عبارت است از: 1. سبک شناسی فردی: که از مراحل عالی سبک شناسی محسوب می گردد و به بیان ویژگی-هایی می پردازد که اثر یک شاعر یا نویسنده را از آثار دیگران متمایز می کند. 2. سبک شناسی دوره ای: که به بررسی ویژگی-های سبکی مشترک آثار یک دوره ی تاریخی خاص می پردازد. 3. سبک شناسی ادبی: که در حوزه ی نقد ادبی و نظریه های ادبی جای می گیرد و از سبک آثار ادبی در مقیاس جهانی سخن می گوید. صمد بهرنگی یکی از نویسندگان پیشرو در عرصه ی ادبیات کودک و نوجوان به شیوه ی نوین در ایران است. از جنبه های برجستگی کار او، پایه گذاری روشی تازه در نویسندگی کودکان با ترویج نوعی از واقع گرایی و نیز استعمال مضامین عمیقی در این حوزه است که تا قبل از او سابقه ی چندانی نداشت. دراین تحقیق سعی برآن است که ویژگی های سبک فردی بهرنگی مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور، ابتدا شرح و تعریف اصول و کلیات (در فصل اول و دوم تحقیق)، ارائه گردیده است و در ادامه ویژگی های سبکی آثار داستانی این نویسنده، در سه سطح زبانی، فکری و ادبی مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفته است که در نهایت، منجر به شناسایی شاخصه های سبک فردی او گردیده است.